«Υποκρισία, εξαπάτηση και …ελληνοποιήσεις!», σχολίαζε η στήλη αναφερόμενη στην άρνηση της πολιτείας να εφαρμόσει το νόμο σχετικά με τους Κανόνες ΔΙ.Ε.Π.Π.Υ. και να προστατεύσει καταναλωτές και παραγωγούς ελαιολάδου. Και δεν είχαμε άδικο.
Η επισήμανσή μας, εξάλλου, πως για το τσιγάρο μια χαρά ξέρουν να κάνουν ελέγχους και να επιβάλουν πρόστιμα, αλλά για το σφραγισμένο, μη επαναγεμιζόμενο μπουκάλι ελαιολάδου που θα πρέπει να υπάρχει στην εστίαση, αντί για το χύμα, που κανείς δεν γνωρίζει την ποιότητα και την προέλευσή του, απασχόλησε εκτενώς τη σύσκεψη που είχε η ηγεσία του ΥπΑΑΤ με τη Διεπαγγελματική.
Οι τιμές, όμως, είναι υπαρκτή και δύσκολη πραγματικότητα. Και για αυτή, μαθαίνουμε, θα υπάρξει νέα σύσκεψη περί τα μέσα Μαρτίου, ίσως και λίγο νωρίτερα, με τους εμπλεκόμενους φορείς να καλούνται να καταθέσουν συγκεκριμένες προτάσεις.
Το «αγροτοδικείο», πάντως, έχει ξεκάθαρη άποψη και τοποθέτηση: Να ξεκινήσουν επιτέλους έλεγχοι στην εστίαση και να εφαρμοστεί ο νόμος. Και, παράλληλα, να δούμε τι γίνεται με τις ελληνοποιήσεις, να δούμε που καταλήγει και πως το λάδι απ’ την Τυνησία, λ.χ., που ποτέ δεν το βρίσκουμε στο σούπερ μάρκετ να πωλείται ως τέτοιο.
Πραγματικό το ερώτημα: όλες αυτές οι ποσότητες που εισάγονται στη χώρα μας, τι γίνονται; Εξατμίζονται μόλις περάσουν τα σύνορα;;;
Και ακόμη ένα πραγματικό ερώτημα: το λάδι που δίνει ο Έλληνας παραγωγός με 2 ευρώ, πόσο καταλήγει να πωλείται στην χωρίς δασμούς για τη χώρα μας αγορά της Αμερικής;;;
Αυτά, ….για να συνεννοούμαστε και μεταξύ μας.
Για παράδειγμα: Ναι, το κράτος δεν κάνει ελέγχους. Οι παραγωγοί, που δικαίως φωνάζουν για την τιμή, έκαναν ποτέ καταγγελία όταν πήγαν ως καταναλωτές και οι ίδιοι και τους σέρβιραν το «μαύρο» ελαιόλαδο;;;