«Ο Υπουργός προχωρά στην απεμπλοκή και υλοποίηση 8 συνολικά έργων που αφορούν στην κατασκευή φραγμάτων και δικτύων αξιοποίησης αρδευτικών υποδομών συνολικού προϋπολογισμού 171,4 εκατομμυρίων ευρώ».
Δεκαετίες ολόκληρες περιμένουμε να γίνουν δυο έργα. Και το μόνο που βλέπουμε είναι αγρότες σε απελπισία, να έχουν τα χωράφια τους δίπλα στη μεγαλύτερη λίμνη της χώρας και δίπλα στον μεγαλύτερο ποταμό…και να μην μπορούν να τα ποτίσουν.
Έχουμε κουραστεί να τα λέμε αυτά. Και έχουν κουραστεί οι κάθε φορά «αρμόδιοι» να τα ακούνε. Και για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους, δεν μας φταίνε οι κακές κυβερνήσεις, τουλάχιστον όχι μόνο αυτές, αν εμείς εδώ στην Αιτωλοακαρνανία δεν καταφέραμε να ιεραρχήσουμε, να συνεννοηθούμε, να διεκδικήσουμε.
Να θυμίσουμε τώρα το Φράγμα των Αχυρών; Θα πικραθούμε…
Πολύ πονεμένη ιστορία. Είναι το μεγάλο έργο που θα έκανε το Ξηρόμερο… «Χλωρόμερο» (!!!), είναι το μεγάλο έργο ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, που επαναδημοπρατήθηκε το 2006, που πέρασε από χίλια δυο κύματα, με αλλεπάλληλες χρηματοδοτήσεις και εργολαβίες, που για διάφορους λόγους σταματούσαν.
Είναι το μεγάλο εκείνο έργο στο οποίο υπήρξαν τόσες και τόσες υπουργικές και όχι μόνο επισκέψεις, τόσες και τόσες διαβεβαιώσεις για την επίλυση των προβλημάτων και την ολοκλήρωσή του.
Δεν είναι ρητορικό το ερώτημα. Και το «μπράβο» που είπαμε για την Πελοπόννησο, το εννοούμε. Περιμένουμε, όμως, να δούμε επιτέλους φως και στην φτωχή και αδικημένη Αιτωλοακαρνανία.