Μόσχος Κορασίδης: Τοποθέτηση του Γενικού Διευθυντή της ΕΘ.Ε.Α.Σ για τη Γεωργική Συμβουλευτική στην Ελλάδα.
Σε ειδική ημερίδα με θέμα «Γεωργική Συμβουλευτική: Θεωρία, Πράξη, Πολιτική», που διοργανώθηκε στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο πλαίσιο του Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Επιχειρηματικότητα & Συμβουλευτική στην Αγροτική Ανάπτυξη», καλέστηκε ο Γενικός Διευθυντής της ΕΘ.Ε.Α.Σ., κ. Μόσχος Κορασίδης, να εκφράσει την άποψή της ΕΘ.Ε.Α.Σ. για την μελλοντική ανάπτυξη του Συστήματος Γεωργικής Συμβουλευτικής στην Ελλάδα.
Ο κ. Κορασίδης, ξεκίνησε την ομιλία του, θίγοντας ότι για τους αγρότες, τους Αγροτικούς Συνεταιρισμούς και την ύπαιθρο γενικότερα, το ζητούμενο σήμερα δεν είναι απλώς η παραγωγή, αλλά η ανθεκτικότητα και η επιβίωση – τόσο ως μεμονωμένοι παραγωγοί όσο και ως κοινότητες. Ένας από τους βασικούς πυλώνες που μπορούν να στηρίξουν αυτή την ανθεκτικότητα είναι η κοινή δράση μέσω των Αγροτικών Συνεταιρισμών των Ομάδων Παραγωγών όπου με τις αναγκαίες συμβουλές θα υποστηριχθούν καλύτερα στην προσπάθεια τους. Δυστυχώς όμως για τους Συνεταιρισμούς, τις Ομάδες Παραγωγών και τις υπηρεσίες γεωργικών συμβουλών, δεν έχει αναγνωριστεί αυτή η ανάγκη από το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Μέτρου 2, το οποίο, όπως τόνισε, παραμένει ελαττωματικό, αποκλείοντας τους Αγροτικούς Συνεταιρισμούς από τη δυνατότητα να παρέχουν συμβουλευτικές υπηρεσίες και αυτό πρέπει να αλλάξει.
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην ανάγκη να ανοίξει το σύστημα γεωργικών συμβουλών προς την έρευνα και την ακαδημαϊκή κοινότητα. Η άμεση επαφή των παραγωγών με ερευνητικά ιδρύματα, όπως π.χ. το Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, μπορεί να προσφέρει ουσιαστική γνώση, με αμοιβαίο όφελος τόσο για την παραγωγή όσο και για την εξέλιξη της έρευνας. Παράλληλα, επεσήμανε ότι η μετάδοση της συμβουλής πρέπει να ξεκινά από τους συμβούλους και να διοχετεύεται οργανωμένα, μέσω των Αγροτικών Συνεταιρισμών, στους παραγωγούς. Οι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί οφείλουν να λειτουργούν ως «υποδοχείς» και μεταδότες της πληροφορίας, αξιοποιώντας τοπικά δίκτυα και εμπιστοσύνη που υπάρχει με τα μέλη τους.
Ο κ. Κορασίδης υπογράμμισε ότι οι γεωργικές συμβουλές πρέπει να είναι προσαρμοσμένες στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε γεωγραφικής περιοχής. Για παράδειγμα, σε περιοχές με λειψυδρία, η συνεργασία μεταξύ ΤΟΕΒ, Αγροτικών Συνεταιρισμών και παραγωγών για τον σχεδιασμό αρδευόμενων καλλιεργειών θα μπορούσε να λειτουργήσει ως βέλτιστη πρακτική. Δυστυχώς, όπως ανέφερε, η πολιτική βούληση για την πραγματική εφαρμογή των γεωργικών συμβουλών απουσιάζει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το γεγονός ότι η υλοποίηση του Μέτρου των γεωργικών συμβουλών καθυστέρησε δύο προγραμματικές περιόδους, ενώ οι σχετικοί πόροι μεταφέρονταν αλλού.
Αναφορά έγινε και στο AKIS, όπου ήδη έχουν σταλεί έγγραφα από την ΕΘ.Ε.Α.Σ. με προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο απώλειας των συνδεδεμένων ενισχύσεων από τους κτηνοτρόφους. Σε αρκετές περιπτώσεις, η επαφή των συμβούλων με τους παραγωγούς περιορίζεται κυρίως σε τυπικές διαδικασίες, όπως η υπογραφή του τιμολογίου στο τέλος της καλλιεργητικής περιόδου, χωρίς να υπάρχει η επιθυμητή συνέχεια και ουσιαστική υποστήριξη καθ’ όλη τη διάρκειά της.
Ένα κρίσιμο πρόβλημα, σύμφωνα με τον κ. Κορασίδη, είναι η απουσία δεδομένων. Χαρακτηριστικά, ανέφερε: «Χωρίς ψηφιακή καταγραφή και αξιοποίηση πληροφοριών από προηγούμενες χρονιές καλλιέργειας, δεν μπορεί να στηθεί ένα σοβαρό σύστημα συμβουλευτικής. Αν είχαν καταγραφεί επί δύο έτη ψηφιακά τα δεδομένα από, έστω το 10% των 300.000–400.000 ωφελούμενων παραγωγών, του ψηφιακού εργαλείου των οικολογικών σχημάτων θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί μια αξιόπιστη εθνική βάση γνώσης. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί τα δεδομένα αυτά δεν είναι διαθέσιμα για συμβουλές και κυρίως αν υπάρχουν»
Τέλος, ο Γενικός Διευθυντής της ΕΘ.Ε.Α.Σ. υπογράμμισε ότι η οργάνωση της γεωργικής συμβουλευτικής δεν μπορεί να παρακάμπτει τους Αγροτικούς Συνεταιρισμούς. «Δεν θέλουμε να γίνουμε το Σύστημα Γεωργικών Συμβουλών», ανέφερε χαρακτηριστικά, «αλλά να συνυπάρξουμε με αυτό χωρίς να αποκλειόμαστε όπως συμβαίνει σήμερα. Να υπάρχει αλληλεπίδραση, ανταλλαγή πληροφορίας, επένδυση στην τεχνολογία και ουσιαστική στήριξη των παραγωγών με σωστές συμβουλές και οικονομικά προσιτές, ώστε οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι να γίνουν ανθεκτικοί στις διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες του αγροτικού τομέα».
