Επιχειρησιακές ομάδες σε όλη την Ευρώπη βρίσκουν τρόπους για να διαδώσουν λύσεις και βέλτιστες πρακτικές για ενεργή διαχείριση των δασών, με πολλαπλά οφέλη για τις αγροτικές περιοχές.
Τα δάση είναι πολύπλοκα οικοσυστήματα, δύσκολα στη διαχείρισή τους και, ειδικά στην Ελλάδα, αποτελούν «απαγορευμένη ζώνη», σε μια κακώς εννοούμενη λογική προστασίας τους, η οποία και έχει παταγωδώς αποτύχει.
Όχι πολλά χρόνια πριν, όταν οι τοπικές παραδασόβιες κοινωνίες είχαν συνδέσει την οικονομικής τους ύπαρξη με το ίδιο το δάσος, ήταν αυτοί οι πολίτες οι καλύτεροι διαχειριστές και φύλακες του δάσους.
Κατά την άποψη της στήλης, τα δάση μας θα πρέπει να βγουν απ’ τη γυάλα και να συμβάλουν στην απασχόληση, στην αγροτική διαβίωση και στην ανάκαμψη των ίδιων των τοπικών κοινωνιών, που αυτές θα φροντίσουν για την απαραίτητη προστασία και πρόληψη των δασικών πυρκαγιών.
Καινοτόμες τεχνικές λύσεις και ορθές πρακτικές για τη βιώσιμη διαχείριση των δασών έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια, υποστηριζόμενες, για παράδειγμα, από τα προγράμματα στρατηγικής της ΕΕ για τα δάση, το πρόγραμμα «Ορίζοντας 2020» και την αγροτική ανάπτυξη.
Ωστόσο, υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που περιορίζουν την υιοθέτηση αυτών των καινοτόμων λύσεων, όπως το ευρύ φάσμα τύπων δασών, προφίλ ιδιοκτητών και μοντέλα ιδιοκτησίας και επίσης η διαφορετική δομή των περιφερειακών δασικών τομέων.
Επομένως, η εξεύρεση τρόπων διάδοσης αυτών των λύσεων και των βέλτιστων πρακτικών είναι πρόκληση για τη χώρα μας.
Να εξετάσει εργαλεία και συστήματα, όπως ανταλλαγή γνώσεων, συνεργασία, εκπαίδευση, κατάρτιση και συμβουλές για την υποστήριξη της βιώσιμης διαχείρισης των δασών.
Η απελευθέρωση του κοινωνικοοικονομικού και περιβαλλοντικού δυναμικού των δασών για τις αγροτικές περιοχές είναι μια τεράστια δύναμη, που περιμένει να ενεργοποιηθεί.
Δεν αρκεί το μεγάλο πράγματι και σημαντικό πρόγραμμα αναδάσωσης που προ ημερών ανακοινώθηκε.