Αγαπάμε τον τόπο, όπου αναπνέουμε ελεύθερα.
Είναι σίγουρα δύσκολο, όσο και απαραίτητο, όμως. Το να ζει κανείς με τη μάσκα, δυστυχώς έγινε μέρος της καθημερινότητας εκατομμυρίων πολιτών σε όλο τον κόσμο.
Οι αγρότες, ωστόσο, μπορούμε τουλάχιστον να αναπνέουμε ελεύθερα. Και να αναπνέουμε καθαρό αέρα.
- Είναι αυτό που λέμε «τα τυχερά του επαγγέλματος». Διότι όταν ζεις σε ένα μέρος σαν κι αυτό της φωτογραφίας, όταν εκεί δίπλα είναι το χωράφι σου, το σπίτι σου, το βοσκοτόπι, όταν εκεί περνάς τη μισή σου ζωή, τίποτα δεν υπάρχει που να μπορεί να σε τρομάξει.
Τίποτα, παρά μόνο το ενδεχόμενο να χαθεί κάποια στιγμή αυτό το τοπίο, αυτή η ομορφιά!
Φυσικά, επιστρέφοντας στο χωριό ή στην πόλη, οι αγρότες τηρούμε ευλαβικά τα μέτρα που έχει υποδείξει η πολιτεία, προστατεύοντας τον εαυτό μας και τους άλλους.
Και όπως ακριβώς μας ενδιαφέρει να προστατεύσουμε εαυτόν και αλλήλους απ’ τον κορωνοϊό, έτσι οφείλουμε να προστατεύσουμε και το φυσικό περιβάλλον παντού γύρω μας.
Και υπάρχουν πολλά που μπορούμε και που πρέπει να κάνουμε. Απ’ τη χρήση των γεωργικών φαρμάκων και τη διαχείριση των κενών συσκευασίας μετά, μέχρι την ίδια την πρόληψη μιας πιθανής καταστροφής από πυρκαγιά.
- Μην ξεχνάμε ότι ένα τεράστιο ποσοστό πυρκαγιών οφείλεται σε απροσεξίες αγροτών (δυστυχώς αυτά λένε οι επίσημοι αριθμοί) ή σε διάφορες δραστηριότητες του κλάδου.
Οπότε….προσέχουμε για να έχουμε.
